Sana meron din akong lawit na tulad nang sa kanya.
Di kalakihan pero iba ang dating.
Sa tuwing ilalabas niya ang lawit niya, di ko talaga maiwasang mapatingin at mapaisip kung paanong ang isang tao na tulad niya ay magkakaroon ng ganoong lawit.
Di ko maiwasang mapahanga sa kanyang taglay na lawit.
Matagal na kaming magkasama. Actually, magdadalawang taon na nga.
Bilib ako sa kanya, syempre bukod sa kanyang lawit.Bilib ako sa kanya dahil kaya niyang dalhin ang sarili niya. Model student. Palaging nagta-top sa mga exams, active sa mga extra curricular activities, masayahin, makulit, mukhang laging walang problema.
Palagi namin siyang kasama ni Lindsay
Sa araw-araw na lang na ginawa ng diyos, magkakadikit kaming tatlo. Mag aapat na taon na kaming magkakakosa sa kolehiyo.
Sama-sama sa lahat ng kalokohan, saya at drama.
Para kaming magkakapatid.
Halos alam na namin ang bawat sulok ng pag-iisip ng isa't isa.
Pero sa bawat araw na magkakasama kaming tatlo, di ko maiwasang mainggit sa lawit niya.
Gusto ko ang lawit niya, pero iba ang sinasabi ng katawan ko. Iba ang sinasabi ng puso ko.
Minahal ko si Lindsay.
Nagpatuloy ang aming mga buhay.
Naiinggit pa rin ako sa kanya.
Hindi naging maganda ang takbo ng relasyon namin ni Lindsay.
Matagal din siyang nagsawalang kibo sa mga nararamdaman niya.
Ginusto siya ni Lindsay.
Iba talaga ang lawit niya.
Nalaman ko ang rebelasyon isang umaga nang kumakain akong patago at mag-isa sa isang di naman masyadong kilalang kainan sa aming lugar.
Pumasok silang dalawa. Naupo.
Sinalo ng mga tila nakadipang balikat niya ang mga pisngi ni Lindsay na pinakintab ng kanyang mga luha.
Hindi naman kalayuan ang puwesto ko mula sa kinauupuan nila. Medyo lumapit ako.
Narinig ko ang sinabi ni Lindsay sa kanya.
Di kalakihan pero iba ang dating.
Sa tuwing ilalabas niya ang lawit niya, di ko talaga maiwasang mapatingin at mapaisip kung paanong ang isang tao na tulad niya ay magkakaroon ng ganoong lawit.
Di ko maiwasang mapahanga sa kanyang taglay na lawit.
Matagal na kaming magkasama. Actually, magdadalawang taon na nga.
Bilib ako sa kanya, syempre bukod sa kanyang lawit.Bilib ako sa kanya dahil kaya niyang dalhin ang sarili niya. Model student. Palaging nagta-top sa mga exams, active sa mga extra curricular activities, masayahin, makulit, mukhang laging walang problema.
Palagi namin siyang kasama ni Lindsay
Sa araw-araw na lang na ginawa ng diyos, magkakadikit kaming tatlo. Mag aapat na taon na kaming magkakakosa sa kolehiyo.
Sama-sama sa lahat ng kalokohan, saya at drama.
Para kaming magkakapatid.
Halos alam na namin ang bawat sulok ng pag-iisip ng isa't isa.
Pero sa bawat araw na magkakasama kaming tatlo, di ko maiwasang mainggit sa lawit niya.
Gusto ko ang lawit niya, pero iba ang sinasabi ng katawan ko. Iba ang sinasabi ng puso ko.
Minahal ko si Lindsay.
Nagpatuloy ang aming mga buhay.
Naiinggit pa rin ako sa kanya.
Hindi naging maganda ang takbo ng relasyon namin ni Lindsay.
Matagal din siyang nagsawalang kibo sa mga nararamdaman niya.
Ginusto siya ni Lindsay.
Iba talaga ang lawit niya.
Nalaman ko ang rebelasyon isang umaga nang kumakain akong patago at mag-isa sa isang di naman masyadong kilalang kainan sa aming lugar.
Pumasok silang dalawa. Naupo.
Sinalo ng mga tila nakadipang balikat niya ang mga pisngi ni Lindsay na pinakintab ng kanyang mga luha.
Hindi naman kalayuan ang puwesto ko mula sa kinauupuan nila. Medyo lumapit ako.
Narinig ko ang sinabi ni Lindsay sa kanya.
"Gusto ko ang lawit mo."
Muntik na akong mabulunan sa pang limandaang nagaraya crackers na kasalukuyan kong pinapapapak nung mga panahong iyon. Muntik ko nang hindi maramdaman ang pagka overdose ko sa mani.
Pero hindi. Ang mga katagang iyon ay sapat na para maramdaman ko ang matinding pagkauhaw matapos akong muntik na mabulunan sa pang limandaang piraso ng mani na sinubo ko sa aking bibig.
Pero hindi. Ang mga katagang iyon ay sapat na para maramdaman ko ang matinding pagkauhaw matapos akong muntik na mabulunan sa pang limandaang piraso ng mani na sinubo ko sa aking bibig.
"Gusto ko ang lawit mo."
At inulit pa niya. Nasaktan ako.
Di lang dahil sa kamuntikang pagkabulon, kundi dahil sa tumusok na tothpick sa aking daliri.
Buong akala ko minahal ako ni Lindsay.
Bakit? Ano ba kasing meron sa lawit niya?
Hmm. Teka. Hindi dapat to. Hindi ko na to kaya. Kailangan ko nang uminom ng tubig.
HIndi.
Hindi ko nna talaga kaya ang nasasaksihan ko.
Si Lindsay, noon pa pala nakatingin sa kanyang lawit.
Ilang taon kong iniwas ang aking tingin sa kanyang lawit para lang kay Linsay.
Pero mas agaw atensyon pa rin yung lawit niya.
Mas napansin tuloy ni Lindsay.
Na-inspire daw si Lindsay sa kanyang lawit.
Di ko na talaga kaya to! Magkakaalmuranas na ata ako.
Bakkit ba kasi Chili flavored nagaraya pa ang napagtripan ko. Grr.
Pero hindi. Hindi maari ang mga nangyayari.
Tumayo ako. Tulak ng puwet, at siyempre, kabig ng dibdib.
Nagulat ako dahil parang di sila nabigla na nandun ako.
Pinainom ako ni Lindsay ng tubig.
Ahh.
Pucha ang haba na.
To cut this supposed to be longer story short,
Kinausap niya ako. Bakit pa daw kami kailangang magtalo ni Lindsay, e pare-pareho lang naman kaming magkakaibigan.
Oo nga no?!
Mahal ko si Lindsay, gusto ni Lindsay ang lawit niya, at gusto ko rin yung lawit niya.
Ayos, resolved ang conflict, kahit na di masyadong justified.
Happy tree friends na ulit kaming tatlo. Masaya si L:ily
Oo Lily ang name niya. Girl siya na may lawit.
at naapreciate namin ang kanyang lawit. Ang pinagkukunan niya ng mala hayop niyang appeal.
Ang pinaghuhugutan niya ng lakas.
Ang kanyang kapangyarihan.
Ang kanyang libog.
Ang kanyang nakalawit na pusod.
Oo. Pusod.
Pusod na nakalawit.
kaw ha?
Hay. sori. promise, may mas maayos pang version nito na lalabas.Promise.
hahaha.
Imbes na nag-aaral kay avalanche.
:)
Di lang dahil sa kamuntikang pagkabulon, kundi dahil sa tumusok na tothpick sa aking daliri.
Buong akala ko minahal ako ni Lindsay.
Bakit? Ano ba kasing meron sa lawit niya?
Hmm. Teka. Hindi dapat to. Hindi ko na to kaya. Kailangan ko nang uminom ng tubig.
HIndi.
Hindi ko nna talaga kaya ang nasasaksihan ko.
Si Lindsay, noon pa pala nakatingin sa kanyang lawit.
Ilang taon kong iniwas ang aking tingin sa kanyang lawit para lang kay Linsay.
Pero mas agaw atensyon pa rin yung lawit niya.
Mas napansin tuloy ni Lindsay.
Na-inspire daw si Lindsay sa kanyang lawit.
Di ko na talaga kaya to! Magkakaalmuranas na ata ako.
Bakkit ba kasi Chili flavored nagaraya pa ang napagtripan ko. Grr.
Pero hindi. Hindi maari ang mga nangyayari.
Tumayo ako. Tulak ng puwet, at siyempre, kabig ng dibdib.
Pinainom ako ni Lindsay ng tubig.
Ahh.
Pucha ang haba na.
To cut this supposed to be longer story short,
Kinausap niya ako. Bakit pa daw kami kailangang magtalo ni Lindsay, e pare-pareho lang naman kaming magkakaibigan.
Oo nga no?!
Mahal ko si Lindsay, gusto ni Lindsay ang lawit niya, at gusto ko rin yung lawit niya.
Ayos, resolved ang conflict, kahit na di masyadong justified.
Happy tree friends na ulit kaming tatlo. Masaya si L:ily
Oo Lily ang name niya. Girl siya na may lawit.
at naapreciate namin ang kanyang lawit. Ang pinagkukunan niya ng mala hayop niyang appeal.
Ang pinaghuhugutan niya ng lakas.
Ang kanyang kapangyarihan.
Ang kanyang nakalawit na pusod.
Oo. Pusod.
Pusod na nakalawit.
kaw ha?
Hay. sori. promise, may mas maayos pang version nito na lalabas.Promise.
hahaha.
Imbes na nag-aaral kay avalanche.
:)
6 comments:
aliw tong post nato. salamat nga pala sa pagbisita.
na-confuse ako shet!!!
ang kulet ng entry ahh
teka...
paliwanag naman ng mabuti ung lawit-lawit issue na yan!!!
wahaha
o cge!!nabitin ako eh ehehe
the twist man..ahahhee..
sana makita ko rin ang lawit ni lily :lol:
witty. Funny. pero bitin. haha! aus!
Post a Comment