height of insecurity

kanina nadaanan ko sa cubao yung mga dating starstruck na sina ken at kevin.
di ko naman talaga sila mapapansin kung di dahil sa grupo ng mga kinikilig-kilig na bata na muntik nang bumangga sa akin.

well, matangkad pala sila.
akala ko nung una namamalikmata lang ako, pero nang haplusin ko yung mga mata ko, totoo pala. matangkad sila.

as usual, pinilit kong paniwalain ang sarili ko na wala iyong kaso sa akin.
e ano ngayon kung mas matangkad sila sa'kin?
di naman ako sumasali sa who's the tallest person in the world contest.
isa pa, kung susuriin mong mabuti, kapag tumayo ka naman sa tabi ng mga mas matangkad sa'yo, malalaman mo na di naman talaga sila ganun katangkad,

yun nga lang, mas matangkad pa rin sila sa'yo kahit na ilang inches o centimeters pa yun.

oo na. height doesn't matter.
talaga?
i beg to differ.
it does mater in various ways and in various situations.
tulad halimbawa sa pag-aaply ng trabaho, laging may height requirement.
sa corporate world, kung hindi mukha mo ang nauunang basehan ng iyong kakayahan, height.

karamihan sa mga babae mas pinipili ang mas matatangkad sa kanila.
well, feeling daw nila secured sila kapag mas matangkad sa kanila yung kasama nila.
mukha daw mas confident at mas malakas kapag matangkad.
fallacy.

maraming matatangkad na weaklings.
sabi ko marami, hindi lahat.

sa pag-aartista, kung hindi ka sobrang ganda o gwapo, dapat exceptional ang tangkad mo.

( wah! dapat ko na nga yatang i-give up ang mga pangarap kong mag-artista. hehe.)

ilang beses na akong napagkamalang mas bata sa edad ko dahil sa taas ko.
isang beses, nung nag-apply ako sa inquirer quest, tinignan ako mula ulo hanggang paa nung babaeng nag i-screen, tapos sinabihan ako,
are you sure you're 18?
you just look like 14.

kumusta naman yun?

sana nagpaka-overdose na lang ako sa flintstones nung bata pa ako.
huli na rin kung magche-cherifer pa ako.
masakit na rin mga kasu-kasuan ko kaka-stretch.
masakit na rin ang kamay ko kaka...
stretch pa rin. (ano akala mo ha? hehe.)

wala pa rin.
wala talaga.
maliit talaga ako.

eh wala naman akong nakikitang matangkad sa lahi namin.
ngayon nga mas matangkad pa ako sa tatay kong sundalo.
(wow! matangkad na ako this time)


kahit na feeling ko nagawa ko na lahat ng posibleng gawin para tumangkad,
wala pa rin.

hay.
pero ika nga, huwag mawalan ng pag-asa.
may isang taon at ilang buwan pa ako para tablan kahit papaano ng bisa ng chlorella (tama ba spelling?) growth factor ng cherifer.

o kaya magpapayaman ako ng sobra para makabili ng maraming flintstones at makapag-take ng maraming calcium sa katawan.

sige na nga, hindi ko na muna igigive-up ang pangarap kong maging istar.

=)